Zij is een bikkel. Al weet ik dat nog niet wanneer ze binnenkomt voor de eerste les zwangerschapsyoga. Zij is een jonge vrouw. Ze verwacht haar tweede kindje. Haar oudste zal 18 maanden zijn als de tweede wordt geboren. Met de combinatie werk en gezin is het aanpoten voor haar om op tijd in de les te zijn.
Dat ze het druk heeft, is duidelijk zichtbaar. Op haar werk komt ze voor praktische problemen te staan door haar zwangerschap. Je lichaam verandert nou eenmaal en daarbij ook je uithoudingsvermogen. Maar het is een bikkel. Want ook het huis moet aangepast worden voor de nieuwe baby. De verbouwing zal net voor de uitgerekende datum klaar zijn.
Ze is een enthousiaste deelneemster. Op een dag vertelt ze over haar angst. Angst voor de bevalling. Angst dat ze de weeën niet kan opvangen. Bij haar eerste heeft ze de persweeen moeten wegzuchten. En toen ze eenmaal mocht gaan persen, waren ze weg. Dat het weer kan gebeuren boezemt haar angst in.
Ik besluit een oefening te doen waarbij je de bevallingsangsten naar boven laat komen. Als ik het rondje doe om de ervaringen uit te wisselen vertelt ze dat de angsten er zijn, maar zeker geen gegeven is dat het weer zal gebeuren. Ze gaat vol vertrouwen verder met oefenen en het volgen van de lessen.
Dan blijkt de kleine in stuit te liggen. De baby lijkt niet heel groot te zijn en omdat het haar tweede bevalling zal zijn, besluit ze samen met haar gynaecoloog om de bevalling natuurlijk te laten verlopen.
Vol vertrouwen begint ze er aan. Het lukt haar goed om zich op haar ademhaling te concentreren, zich te ontspannen. De reis naar het ziekenhuis en de ontsluiting verlopen voorspoedig. De persweeen komen en ze mag mee persen. Tot ieders grote verrassing komen de voetjes eerst. Oei, nu is er geen weg meer terug. Ze gaat rustig verder met ademhalen. Ze perst op de perswee, volgt de instructies en ontspant. Ze is in staat om helemaal in zich zelf te blijven en haar lichaam het werk te laten doen. Ondanks de verhoogde allertheid van het medische team.
En daar is ie dan eindelijk, een gezonde jongen! Blijdschap en dankbaarheid voeren de boventoon.
Door de stuitligging deed hij er langer over. Omdat ze zo goed in staat was haar ademhaling onder controle te houden, heeft de baby geen moment stress ervaren. Dat was zichtbaar op de aangesloten apparatuur waar moeder en kind mee verbonden waren.
Als ze mij haar verhaal vertelt, ben ik onder de indruk. Ze zag er aanvankelijk zo tegen op. Gaandeweg de yogalessen kreeg ze steeds meer vertrouwen in haar eigen kunnen, haar eigen lichaam.
Zij geniet van haar baby, ze noemt hem haar wondertje en ik vind haar een bikkel.
Meld je aan Bekijk onze prijzen Neem contact op
